Het genietende gezicht van opa aan de gezellig gedekte kersttafel met al zijn (klein)kinderen om hem heen. “Het was oergezellig” zei hij vorig jaar nog na afloop. Nu is opa er niet meer. Alle familieleden missen hem. Voor het eerst staat oma alleen op tijdens de kerst. Ze heeft het er moeilijk mee.
Voor eenieder die iemand verloren heeft is de confrontatie tijdens deze dagen vaak des te groter. Maar hoe erkent u de rouw van een nabestaande? Vraag waar de nabestaande deze dagen behoefte aan heeft. Luisteren is hierbij het sleutelwoord. Als iemand een strandwandeling wil maken of een kop koffie buitenshuis wil drinken, probeer hier dan tijd voor in te ruimen. U kunt een nabestaande uitnodigen voor een ontbijtje of een etentje bij u thuis of juist onverwacht langs gaan. Zij staan er, door hun emoties, soms niet bij stil om mensen zelf uit te nodigen. U kunt samen een kaarsje branden en de overledene gedenken. Dan ontstaat er vast een gesprek waarin mooie herinneringen worden gedeeld.
Ook kunt u natuurlijk een lieve tekst voor een nabestaande schrijven, waarin u laat blijken dat u aan hem of haar denkt of dat u beseft hoe moeilijk het zal zijn om de (eerste) kerst zonder de geliefde door te brengen. Gebruik liever geen clichés. Uitspraken als “Volgende maand mist u hem vast al minder” of “gelukkig heeft u uw andere familieleden nog” kunnen erg pijnlijk zijn.
Iedereen rouwt anders en heeft andere behoeftes. Wij raden eenieder aan om hiernaar te luisteren en niet te oordelen. U hoeft er alleen maar te zijn. Dit betekent zoveel voor iemand in rouw.
Kortom, ontbijt op bed voor oma….?
