Het is een zonnige namiddag. De high-tea staat klaar op het terras van hun huis in de Haarlemse Binnenstad. Els heeft zich op de tuinbank geïnstalleerd. Theo, haar echtgenoot, kust haar.
Els knikt hem bemoedigend toe. Ze zijn er klaar voor: vandaag komen familie en vrienden afscheid nemen van Els. Over een week zal Els dit leven verlaten. Alles is daarvoor, weloverwogen, geregeld.
Het leven is voor Els heel fijn geweest. Jaren heeft Els haar uiterste best gedaan om de kanker te slim af te zijn, maar nu is het op. Samen met haar geliefden heeft ze besloten om met elkaar en met alle intimi het leven te vieren en dag te zeggen. Nu, nu Els nog leeft, vindt de afscheidsbijeenkomst plaats.
Alle gasten hebben een mooie uitnodiging gekregen waarop Els aan hen vraagt om een plant mee te nemen voor in de tuin van het huis. Dit huis is al zo lang in deze familie en de dochter en haar gezin zullen hier gaan wonen als Theo naar een kleiner appartement verhuisd is.
Tijdens een voorgesprek met Els, Theo en de kinderen, vraagt de familie ons of het mogelijk is dat ze dit op deze manier doen. En ‘of het niet heel vreemd is’ om dit te willen.
Maar we kunnen ze geruststellen: het is helemaal aan hen. Het is hun wens en beslissing, het is hun afscheid, het is hun viering van het leven. Het is bijzonder, dat is het zeker, maar het is ook prachtig.
Op de dag van het overlijden zullen wij komen om Els, samen met het gezin, te verzorgen en te kleden. Els zal diezelfde dag weggebracht worden naar ons Koetshuis, in haar wilgentenen, gevlochten mand die ze zelf heeft uitgekozen.
Van daaruit brengen we haar naar het crematorium. Els wilde het graag zo en zo zal het gebeuren.
Op het moment dat wij Els door de poort van het crematorium hebben gebracht laten wij dat weten aan Theo die op dat moment in de tuin water geeft aan de nieuwe planten. Zo wilde Els het graag en zo gebeurt het.
Wilt u meer informatie? Neem CONTACT op met Brokking & Bokslag Uitvaartbegeleiding.
